ปักกิ่ง

เมืองประวัติศาสตร์เก่าแก่ เดิมชื่อเมืองเป่ยจิง (Beiping) แปลว่า สันติภาพแห่งทิศอุดร ต่อมาเปลี่ยนเป็นเป่ยจิง(Beijing) แต่คนไทยสะดวกที่จะเรียกว่าปักกิ่งมากกว่า คำว่า “เป่ยจิง” แปลว่าเมืองหลวงแห่งทิศอุดรซึ่งตรงกับตำแหน่งที่ตั้งของเมือง เมื่อ 1000 ปีก่อนคริสตกาล ปักกิ่งเคยเป็นเมืองสำคัญทางการค้าของชาวมองโกล เกาหลี จีนภาคกลาง และเมืองซานตง เป็นเมืองหลวงของอาณาจักรเยี่ยนเมื่อ 500 ปีก่อนคริสตกาล ราชธานีของราชวงศ์เหลียว (ค.ศ.907 – 1125) ราชวงศ์จิน (ค.ศ.1115 – 1234) ราชวงศ์หยวน (ค.ศ.1279-1368) ราชวงศ์หมิง (ค.ศ.1368 – 1644) และราชวงศ์ชิง (ค.ศ.1644 – 1911) หลังการปฏิวัติล้มล้างระบอบสมบูรณาญาสิทธิราช และ การสู้รบกลางเมือง ค.ศ.1949 ซึ่งตรงกับพ.ศ.2492 พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้ชัยชนะ ประกาศตั้งรัฐบาลและกรุงปักกิ่งเป็นเมืองหลวงของประเทศนับแต่นั้น กรุงปักกิ่งมีฐานะเป็นเขตปกครองพิเศษที่เรียกว่ามหานคร ขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลาง ปัจจุบันเป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน องค์กรสูงสุดของประเทศ รัฐบาลกลาง หน่วยงานบริหารระดับสูง สถานฑูต และ องค์กรนานาชาติ พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้ปรับปรุงฟื้นฟูปักกิ่งด้วยเทคโนโลยีที่ได้รับความช่วยเหลือจากรัสเซียมีการเวนคืนบ้านเรือนทุบกำแพงเมืองเก่าเพื่อขยาย และ ตัดถนนสายใหญ่ทำให้ตัวเมืองถูกแบ่งออกคล้ายตารางสี่เหลี่ยม แสดงถึงรากฐานความเชื่อดั้งเดิมที่ว่า โลกมีลักษณะเป็นทรงจัตุรัส เมืองของจีนโดยเฉพาะเมืองหลวงต้องมีรูปแบบเป็นทรงจัตุรัสเพื่อให้สอดคล้องกับระเบียบจักรวาล มีการก่อสร้างอนุสรณ์สถานและสิ่งอำนวยความสะดวก ต่าง ๆ เพิ่มขึ้นมากมาย ระยะเวลาเพียงเศษ 1 ส่วน 4 ศตวรรษ พื้นที่ส่วนหนึ่งของปักกิ่งเต็มไปด้วยตึกระฟ้า ช้อปปิ้งมอลล์ อาคารสำนักงาน สถานทูต และ อพาร์ตเมนต์ทันสมัย ในขณะที่อีกส่วนหนึ่งยังคงดำรงสภาพบ้านชั้นเดียวหลังเล็ก ๆ หลังคามุงกระเบื้องสีเทาที่เรียกว่าผิงฝาง คงกลิ่นอายวัฒนธรรมเมืองอันเก่าแก่ไว้ได้เป็นอย่างดี

สถานที่ท่องเที่ยวของเมืองปักกิ่ง

พระราชวังต้องห้าม สร้างในรัชสมัยจักรพรรดิหย่งเล่อแห่งราชวงศ์หมิง ระหว่าง ค.ศ.1406 – 1420 และมีการก่อสร้างเพิ่มเติมโดยรัชกาลต่อ ๆ มา อาณาเขตของพระราชวังล้อมด้วยกำแพงสูงโดยรอบทั้งสี่ด้าน มีประตูผ่านเข้าสู่วังทางทิศใต้ ด้านประตูเทียนอันเหมิน เรียกว่าประตูหวู่เหมิน ภายในมีเนื้อที่กว้างขวางถึง 720,000 ตารางเมตร ประกอบด้วยอาคารมากมายมุงด้วยกระเบื้องสีเหลือง ซึ่งถือเป็นสีของพระมหากษัตริย์ มีห้องต่าง ๆ กว่า 9,000 ห้อง แบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ พระราชวังชั้นนอก และ พระราชวังชั้นใน

จัตุรัสเทียนอันเหมิน คำว่า “เทียนอันเหมิน” แปลว่า สงบดั่งอยู่ในสวรรค์ จัตุรัสเทียนอัน เหมินเป็นลานซีเมนต์กว้างใหญ่ถึง 275 ไร่ ตั้งอยู่ด้านหน้าพระราชวังต้องห้าม ใช้เป็นที่ประกอบพิธีใหญ่ และ งานชุมนุมสำคัญของประเทศ เมื่อเหมา เจ๋อ ตุงประกาศสถาปนาประเทศเป็นสาธารณรัฐประชาชนจีนก็กระทำที่นี่ รอบจัตุรัสเทียนอันเหมินมีสถานที่สำคัญหลายแห่ง คือ ประตูเชียนเหมิน อนุสาวรีย์วีรชน มหาศาลาประชาคม พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์และการปฏิวัติของจีน  หอรำลึกประธานเหมาเจ๋อตุง ประตูเทียนอันเหมิน

พระราชวังฤดูร้อน หรือ อี้เหอหยวน อยู่ห่างจากกรุงปักกิ่งไปทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือประมาณ 10 กิโลเมตร จักรพรรดิเฉียนหลงทรงสร้างพระราชวังนี้ถวายพระมารดาเนื่องในวโรกาสทรงเจริญพระชนมายุ 60 พรรษา เมื่อค.ศ. 1750 มีเนื้อที่ กว้างขวางถึง 290 เฮกตาร์ พื้นที่ 3 ใน 4 เป็นทะเลสาบที่ขุดขึ้นชื่อว่าคุนหมิง เพื่อนำดินไปถมเป็นภูเขา ว่านโซ่วซัน หมายถึง อายุยืน พระราชวังฤดูร้อนถูกปล้นและเผาทำลาย 2 ครั้ง โดยชาวต่างชาติ สมบัติมากมายที่สะสมมาหลายรัชกาลถูกขนออกนอกประเทศ เหลือเพียงวิหารแห่งเดียวที่ทำด้วยโลหะ พระนางซูสีไทเฮาทรงบูรณะพระราชวังนี้ทั้ง 2 ครั้ง และได้ขยายต่อเติมออกไปอีกกว้างขวาง ใช้เวลาทั้งหมด 9 ปี กับเงินจำนวนมหาศาลที่เป็นงบประมาณของกองทัพเรือ ทรงตั้งชื่อพระราชวังแห่งนี้ว่า “อี้เหอหยวน” มีความหมายว่าสวนแห่งมิตรภาพและความกลมกลืน จะประทับอยู่ที่นี่ระหว่างเดือนเมษายน – ตุลาคม

กำแพงเมืองจีน หรือ กำแพงยาวหมื้นลี้ (ประมาณ 6,700 กิโลเมตร) เริ่มต้นจากทะเลโป๋ไห่ทอดผ่านแผ่นดิน 9 มณฑล ไปสิ้นสุดที่ทะเลทรายมณฑลกานสูทางตะวันตกของประเทศ ถือเป็นสัญลักษณ์ของประเทศจีน และยังเป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ของโลก สร้างจากอิฐและหินก้อนใหญ่ที่ขนมาจากทั่วประเทศ จุดที่สามรถชมกำแพงเมืองจีนได้มี 3 แห่ง คือ ปาต้าหลิ่งทางตะวันตกเฉียงเหนือของกรุงปักกิ่ง ซานไห่กวาน นครฉินห่วงตาว มณฑลเหอเป่ย และ เจียยู่กวานทางตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลกานสู ใน จำนวนทั้ง 3 ด่าน ปาต้าหลิ่งเป็นจุดที่อนุรักษ์ไว้สมบูรณ์ที่สุด อยู่ห่างจากตัวเมืองปักกิ่ง 70 กิโลเมตร

หอบูชาเทียนถาน ซึ่งก่อสร้างขึ้นด้วยสถาปัตยกรรมที่สง่างามมีความสูง 38 เมตรและมีเส้นผ่าศูนย์กลางกว้าง 30 เมตร ถูกสร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1420 ช่วงเวลาเดียวกันกับพระราชวังต้องห้าม และใช้เวลาในการสร้างถึง 14 ปี ที่นี่เคยถูกใช้เป็นสถานที่ประกอบพิธีบวงสรวง เทพยดาฟ้าดิน ของจักรพรรดิในสมัยโบราณ เพื่อคุ้มครองเหล่าปวงประชาชาวจีนให้มีความสมบูรณ์ทางพืชพันธุ์ธัญญาหาร