หลานโจว

หลานโจว หรือ หลันโจว (จีนตัวย่อ: 兰州, จีนตัวเต็ม: 蘭州) คือ เมืองหลวงของมณฑลกานซู่ การตั้งหลักปักฐานในบริเวณนี้เพื่อ ราชวงศ์ฮั่น และมีประวัติศาสตร์ประมาณ 2,000 ปี เดิมถูกเรียกว่าเมืองสีทอง เป็นทางผ่านที่สำคัญของเส้นทางสายไหม และถูกป้องกันการรุกรานโดยกำแพงเมืองจีน หลานโจว คนในสมัยราชวงศ์ฮั่นเรียกว่า เมืองจินเฉิง หรือเมืองแห่งทองคำ    เพราะได้      สร้างเมืองที่ได้ขุดพบแร่ทองคำทางตอนเหนือของเมือง ล้อมรอบด้วยขุนเขาทางเหนือและทางใต้   คือ ภูเขาเกาหลานซาน และฟ่งหวง แม่น้ำหวงเหอ เป็นแม่น้ำสายเลือดใหญ่ที่หล่อเลี้ยงประเทศจีน      ไหลผ่านกลางเมืองหลันโจว และเป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำบนที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบต

สะพานเหล็กแม่น้ำหวงเหอ ชาวบ้านเรียกกันว่าสะพานที่ 1 แม่น้ำหวงเหอ สะพานเหล็กเดิมสร้างในสมัยราชวงศ์หมิง ในปี ค.ศ. 1368-1398 สร้างเป็นเรือขนาดใหญ่ 24 ลำติดต่อกัน ถึงฤดูหนาวก็จะรื้อออก พอถึงหน้าร้อนก็จะต่อขึ้นมาใหม่ เป็นสะพานที่เชื่อมระเบียงแม่น้ำหวงเหอ มณฑลชิงไห่ และมณฑลหนิงเซี๊ยะ เป็นหัวใจของเส้นทางสายไหม เมื่อถึงฤดูน้ำหลากสายน้ำที่เชี่ยวกรากจะพัดพาสะพานเสียหาย จนใน สมัยราชวงศ์ชิง (ปี ค.ศ. 1907) ได้เปลี่ยนมาสร้างสะพานเหล็ก ออกแบบโดยวิศวกรชาวเยอรมัน

หินสลัก มารดาแห่งแม่น้ำเหลือง หรือหวงเหอหมู่ชิง  เป็นรูปนอนตะแคง ศอกดันศีรษะหันมองลูกน้อยที่นอนอิงแอบอยู่ข้างๆ มารดา  สายตาที่นางมองดูลูกน้อยนั้น เป็นแววตาที่ช่างอบอุ่นด้วยความรักเป็นที่สุด  รูปปั้นนี้  เปรียบเสมือนแม่น้ำหว งเหอ เป็นมารดาที่หล่อเลี้ยงมวลประชาชาวจีนหลายร้อยล้านคนที่ประดุจดังหนึ่งเป็นบุตรน้อยของนางมายาวนานกว่า 4,000 ปี ต้นธารแห่งประวัติศาสตร์ชาติจีน ที่มีความผูกพันกับสายน้ำหวงเหออย่างลึกซึ้ง มิแห่งแต่ปฐมกษัตริย์ในยุคตอนต้น ทรงเกรงต่ออิทธานุภาพของลำน้ำหวงเหอ

อุทยานป่าหินแม่น้ำเหลือง เป็นแหล่งท่องเที่ยวระดับ 4A  ในนาม”พิพิธภัณฑ์ธรณีวิทยาโลก” มี 200 ล้านปีที่ผ่านมา เนื่องจากการเคลื่อนไหวของเปลือกโลก ตากลม ฝน การกัดเซาะทางธรณีวิทยกลายเป็นสีเหลืองทำให้เกิดมหัศจรรย์แม่น้ำเหลือง จุดชมวิวหินป่า ทะเลทราย นา ทะเลทรายโอเอซิสฟาร์มและทรัพยากรอื่น ๆ ร่วมกันอย่างสวยงาม ภูเขาและแม่น้ำรวมแบบคงที่และแบบไดมิกที่ พื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับการผจญภัย, การผจญภัยล่องแก่ง, ปีนหน้าผา, การพักผ่อนหย่อนใจและสำรวจทางธรณีวิทยา

สุสานเหลยไถ  สมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ในเดือนตุลาคม ปีค.ศ.1969 ได้มีการขุดค้นพอหลุมฝังศพแม่ทัพสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันตกเข้าไปโดยบังเอิญ สิ่งสำคัญที่ได้พบในสุสานแห่งนี้คือ รูปหล่อทองเหลืองอาชาผยอง ที่เรียกขานกันว่า “หม่าท่าเฟยเอี้ยน”  หรือ “ม้าเหยียบนกนางแอ่นเหินลม”   อันเป็นม้าสวรรค์ตะวันตก สิ่งสุดยอดปรารถนาของจักรพรรดิในสมัยราชวงศ์ฮั่น มีรูปลักษณ์สง่างามในท่วงท่ากำลังกระโจนทะยานมุ่งไปเบื้องหน้าอย่างทระนงองอาจ เท้าทั้งสามกำลังเหาะหินอยู่กลางนภา เท้าที่สี่เหยียบอยู่เหนือตัวนกนางแอ่นที่กำลังถลาลม มีรูจมูกเปิดกว้าง และปากกำลังพ่นควันระบายออกมา ร่ำลือกันว่าเหงื่อของม้าสวรรค์นี้มีสีแดงประดุจชาด ในยามที่ส่งเสียงร้องอย่างคึกคะนองนั้น สามารถสยบม้าของศัตรูให้หมอบราบคาบได้โดยง่ายดาย “หม่าท่าเฟยเอี้ยน” คือสัญลักษณ์ของเมืองหวู่เว่ย ของการท่องเที่ยวประเทศจีน และเส้นทางสายแพรไหมอันยาวไกลถึง

วัดพระใหญ่ – ต้าฝอซื่อ Dafo Si สร้างในปีค.ศ.1098 สมัยซีเซี่ยภายในวิหารใหญ่เป็นที่ประดิษฐานของพระนอนศักดิ์สิทธิ์องค์ใหญ่ที่สุดของประเทศจีน มีความยาว 34.5 ม. พระอังสากว้าง 7.5 ม.  พระกรรณยาว 4 ม. พระบาทยาว 5.2 ม.

เขตภูมิทัศน์จางเย่ฉีเหลียนซานตันเสียตี้เม่า  หรือ โขดภูหินทรายแดงหลากสี หวู่ไฉ่ซาน Rainbow Mountain  จัดเป็นหนึ่งในภูมิทัศน์ มหัศจรรย์ของจีนอันงดงามแปลกตา ในเขตภูเขาฉีเหลียนซาน ครอบคลุมอาณาบริเวณกว้างขวางถึง 300 ตร.กม. อยู่บนระดับ    ความสูง 2,000-3,800 ม.จากระดับน้ำทะเล ในทางธรณีวิทยา สันนิษฐานว่ามีอายุมานานกว่า 2 ล้านปี ผ่านการกัดกร่อนของธรรมชาติ สายลม แสงแดด และความแห้ง แล้งของภูมิประเทศ เผยให้เห็นถึงชั้นของแร่ธาตุใต้ดิน ที่บ้างเป็นริ้วเลื่อมลายหลากสีสันพาดผ่านทั้งเนินภู แลซับซ้อน บ้างเป็นหุบโตรกลึกชัน บ้างคล้ายดั่งปราสาทในดินแดนเทพนิยาย และอื่น ๆ อีกมากมาย ตามจินตนาการอันหลากหลาย

หมู่พุทธคูหาหม่าถีซื่อ Mait Si Grottoes ครอบคลุมพื้นที่รวม 7 หมู่พุทธคูหา คือ วัดเหนือ วัดใต้ พระสหัสพุทธคูหา วัดเจดีย์ทอง  หมู่บ้านพุทธคูหาพระอวโลกิเตศวรบน-กลาง-ล่าง  นับรวมได้ กว่า 70 พุทธคูหา  ตั้งอยู่บนหน้าผาหินทรายแดง ของภูเขาตันหลิ่งซาน ตอนหนึ่งของเทือกเขาฉีเหลียนซาน ในเขตของชนกลุ่มน้อยหวีกู้จู๋ ทางตอนใต้ของจางเย่ หมู่พุทธคูหา เหล่านี้ มีอายุมานานกว่า  1,600 ปี แล้ว เริ่ม ตั้งแต่สมัยราชวงค์จิ้นตะวันออก มีการขุดและปั้นรูปเคารพต่างๆ ขึ้นในคูหาถ้ำต่อเนื่องมาอีกในหลายยุคสมัย ยุครุ่งเรืองมีพระภิกษุจำพรรษาอยู่รวมถึง 300 รูป ร่วมสมัยเดียวกับหมู่ถ้ำโม่เกา ซึ่งอยู่ทางด้านตะวันตกของจางเย่