แชงกรีล่า

แชงกรีล่า หรือ เดิมมีชื่อว่า เมืองจงเตี้ยน อยู่ห่างจากลี่เจียง 200 กิโลเมตร เป็นชุมชนเก่าของชาวทิเบต ชาวบ้านเรียกเกลทัง แต่การท่องเที่ยวของจีนอุปโลกให้แชงกรีล่าเป็น “สวรรค์แห่งสุดท้ายบนพื้นพิภพ” ตามนวนิยายขายดีในปี 1933 “The Lost Horizon”ย่านเมืองเก่าอยู่ตอนใต้สุดของตัวเมือง รายล้อมไปด้วยร้านอาหาร ร้านกาแฟ ร้านของที่ระลึกและเกสต์เฮาส์ ถนนดินกลายเป็นถนนปูด้วยหินกรวด ตอนเย็นจะมีการแสดงพื้นบ้านของชาวทิเบตที่จัตุรัสใหญ่ ด้านหลังเมืองเก่าจะมองเห็น กงล้อมนต์สีทอง สูง 23 เมตร ผู้คนนิยมไปหมุนวนเพื่อให้บทสวดนั้นกังวานไปถึงสรวงสวรรค์

สถานที่ท่องเที่ยวในแชงกรีล่า

วัดลามะซงจ้านหลิน ตั้งอยู่บริเวณเชิงเขาฝอปิง ห่างจากเมืองจงเตี้ยนไปทางเหนือ 4 กม. สร้างขึ้นในปี ค.ศ. 1679 เป็นวัดลามะที่มีอายุเก่าแก่กว่า 300 ปี  มีพระลามะจำพรรษาอยู่กว่า 700 รูป สร้างขึ้นโดยดะไลลามะองค์ที่ 5 ซึ่งใกล้เคียงกับสมัยอยุธยาตอนต้น ในช่วงศตวรรษที่ 18 สมัยจักรพรรดิคังซี แห่งราชวงศ์ชิง ได้มี  การซ่อมแซมต่อเติมอีกหลายครั้ง โครงสร้างของวัดแห่งนี้สร้างตามแบบพระราชวังโปตาลา ในเมืองลาซา (ทิเบต) มีหอประชุมหลัก 2 ห้อง และโอบล้อมไปด้วย ห้องพักสำหรับพระกว่า 100 ห้อง นอกจากนี้ยังมีโบราณวัตถุอีกมากมาย รวมทั้งรูปปั้นทองสัมฤทธิ์ที่มีชื่อเสียงมากที่สุด

เมืองโบราณจงเตี้ยน อยู่ในเมืองแชงกรีล่า บ้านเรือนส่วนใหญ่จะเป็นบ้านไม้ในสไตล์ทิเบต ที่สร้างขึ้นมาเพื่อต้องการสื่อให้นักท่องเที่ยว ได้เข้าใจถึงความเป็นมาและย้อนเวลาไปสู่อดีตของแชงกรีลา เมืองเก่าจงเตี้ยน ตั้งอยู่ติดกับยอดเขาเล็ก ๆ ซึ่งบนยอดเขานั้นมี กงล้อมนต์ยักษ์สูงกว่า 3 ชั้น

โค้งแรกแม่น้ำแยงซี แม่น้ำแยงซีที่ไหลผ่านเมืองลี่เจียงช่วงนี้มีชื่อว่า “จินซาเจียง” แปลว่าแม่น้ำทรายทอง ณ จุดนี้เองที่แม่น้ำได้หักโค้งข้อศอกเป็นโค้งแรก 180 องศา ทำให้ไหลแยกจากแม่น้ำสาละวินและแม่น้ำโขง ไปทางทิศตะวันออก ก่อให้เกิดอารยธรรมจีนที่ยิ่งใหญ่เมื่อหลายพันปีมาแล้ว กล่าวกันว่าถ้าไม่มีโค้งนี้ก็อาจไม่มีอารยธรรมจีนอันเกรียงไกร อีกทั้งจุดนี้ยังเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ขบวนทัพของทั้งขงเบ้ง กุบไลข่าน ใช้เป็นจุดข้ามแม่น้ำแยงซีไปทำศึก และเหมาเจ๋อตงเดินทัพทางไกลหนีการล้อมปราบของพวกก๊กมินตั๋งห่างจากเมืองเก่าลี่เจียง 53 กิโลเมตร เกิดจากแม่น้ำแยงซี (หรือที่คนจีนเรียกว่า แม่น้ำฉางเจียง) ที่ไหลลงมาจากที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบต มากระทบกับภูเขาไห่หลอ ทำให้ทิศทางของแม่น้ำหักโค้งไปทางทิตะวันออกเฉียงเหนือ จนเกิดเป็นโค้งน้ำที่สวยงาม น่าหลงใหล นักท่องเที่ยวที่เดินทางไปสัมผัสกับบรรยากาศและความงดงามของโค้งแรกแม่น้ำแยงซีเกียงจะต้องไม่ลืมถ่ายภาพกลับมาเพื่อเป็นที่ระลึก

หุบเขาเสือกระโจน หรือ หู่เที่ยวเสีย เป็นช่องหุบเขาเหนือแม่น้ำแยงซี ในมณฑลยูนนาน ประเทศจีน ตั้งอยู่ห่างจากเมืองลี่เจียงไปทางเหนือ 60 กิโลเมตร ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างทางแยกของเมืองลี่เจียงและเมืองจงเตี้ยน เป็นหุบเขาในช่วงที่แมน้ำจินซาเจียง (แม่น้ำทรายทอง) น้ำบริเวณนี้ไหลเชี่ยวมากเกิดจากความลาดชันของโตรกผาสองข้างที่ลดระดับลงอย่างรวดเร็วและช่องแคบที่บีบแคบลงอย่างฉับพลันช่วงที่แคบที่สุดมีความกว้างเพียง 30 เมตร ยาว 15 กิโลเมตร ตำแหน่งที่ตั้งอยู่ในบริเวณที่แม่น้ำไหลผ่านระหว่างภูเขาหิมะมังกรหยกที่สูง 5,596 เมตร และภูเขาหิมะฮาป๋าที่สูง 5,396 เมตร ซึ่งเป็นบริเวณที่น้ำไหลเชี่ยวและอยู่ใต้หน้าผาสูง 2,000 เมตร ผู้อยู่อาศัยในบริเวณนี้มีจำนวนเพียงเล็กน้อย ส่วนใหญ่เป็นชนพื้นเมืองชาวหน่าซีโดยจะอาศัยอยู่ในหมู่บ้านเล็กๆบริเวณใกล้เคียงและหาเลี้ยงชีพโดยการเพาะปลูกและรับจ้างนำทางคนต่างถิ่น

ภูเขาหิมะเหมยลี่ หรือในภาษาทิเบตเรียกว่า “คาวากาโป” (คาวาเก๋อโป) ซึ่งหมายถึง “ภูเขาหิมะขาว” ภูเขาหิมะเหมยหลี่ ตั้งอยู่บริเวณที่เรียกว่าไตรมหานที คือเป็นจุดรวมตัวของแม่น้ำสามสาย ได้แก่ แม่น้ำจินซาเจียง (ต้นธารแม่น้ำแยงซีเกียง) แม่น้ำหลั่นชางเจียง (แม่น้ำโขงตอนบน) และแม่น้ำนู่เจียง (แม่น้ำสาละวิน) ด้านทิศเหนือติดกับภูเขาอาตงเก๋อหนีในทิเบต ทิศใต้ติดกับภูเขาหิมะปี้หลัว ยอดเขาที่สูงที่สุดมีความสูง 6,740 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล ซึ่งเป็นยอดเขาที่สูงที่สุดในมณฑลยูนาน ยอดเขานี้มีลักษณะคล้ายเจดีย์ทอง และได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในยอดเขาศักดิ์สิทธิ์ของเขตที่ราบสูงทิเบต

หุบเขาพระจันทร์สีน้ำเงิน ตั้งอยู่ห่างจากแชงกรีลาประมาณ 7 กิโลเมตร เป็นหุบเขาสูงเกิน 4,000 เมตร เป็นหุบเขาที่มีหิมะปกคลุมเกือบทั้งปี เชื่อกันว่าเป็นภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของชนเผ่าในลี่เจียง นักท่องเที่ยวสามารถเดินทางขึ้นยอดสูงสุดของหุบเขาพระจันทร์สีน้ำเงินโดยขึ้นกระเช้าไป 2 ช่วง โดยจุดเปลี่ยนกระเช้าจุดแรก จะมีศูนย์ท่องเที่ยวหุบเขาพระจันทร์สีน้ำเงิน เมื่อเปลี่ยนกระเช้าแล้ว จะเดินทางถึงยอดเขาพระจันทร์สีน้ำเงิน นักท่องเที่ยวสามารถชมทิวทัศน์ทะเลหุบเขาล้อมรอบได้ถึง 360 องศา ยอดเขาสูงสุดของหุบเขาพระจันทร์สีน้ำเงิน คือ “สือข่า” ซึ่งสูงถึง 4,449 เมตร เหนือระดับน้ำทะเล